Seks to poważna sprawa. Istna kompilacja czynników, które najpierw wyzwalają w nas energię seksualną, a następnie sprawdzają czy natrafiły na takie same pragnienie po drugiej stronie.

Jeśli jabłko pada niedaleko od jabłoni, to depresja pada niedaleko od presji. Nie tylko lingwistycznie, bo presja to cichy zabójca pozytywnych uczuć, nieprzyjaciel opłacony na zlecenie wewnętrznego krytyka.

Gdybym w jednym zdaniu miała zdefiniować, czym jest dla mnie życie, to stwierdziłabym, że jest to umiejętność  zachowania równowagi między braniem, a dawaniem.

15 lat to wystarczająco długo, żeby dobrze kogoś poznać, nauczyć się wyczuwać jego nastroje, zdążyć przywiązać, pokłócić kilka razy i zrozumieć, że nie można bez siebie żyć. A jednak to wciąż zbyt krótko, żeby zdążyć się kimś nasycić.

Przez ostanie miesiące nie mogę się oprzeć wrażeniu, że coraz więcej par cierpi na tzw. niedopasowanie temperamentów. Dostaję od Was listy i wsłuchuję się w różne historie w gronie znajomych, traktujące o tym, że ktoś ma nieposkromiony apetyt na seks, a ktoś inny nie ma go praktycznie wcale.

Wyobraź sobie sytuację w której Twoje pragnienia są silniejsze od rozumu, a żądzę wywołuje widok jednego konkretnego przedmiotu. W głowie pojawia się wciąż ta sama sceneria, powtarzająca się w kółko jak zdarta płyta.

Nastały Walentynki, dzień kultu świętego Walentego. Czym ten pozornie zwykły człowiek zasłużył na swoją sławę? Jak głosi legenda, Walenty przeciwstawił się nakazowi ustanowionemu przez jednego z cesarzy rzymskich o zakazie zawierania związków małżeńskich przez młodych legionistów.

„Kazali nam wierzyć, że miłość, ta prawdziwa, zjawia się tylko jeden raz w życiu i do tego zazwyczaj przed trzydziestym rokiem życia.

Czytaj dalej

Raport „Seksualność Polaków”, zbierający badania prof. Izdebskiego, pokazuje, że jesteśmy coraz bardziej zadowoleni z seksu, średnio kochamy się co najmniej raz w tyg. i coraz chętniej o nim rozmawiamy.